Ostatnie słowo: moje „zielone” wyzwanie w przedszkolu

Miałem 8 tygodni i 2000 dolarów na przekształcenie naszego magazynu w zielony pokój dziecięcy. Po piaskowaniu, malowaniu, wierceniu i robieniu w inny sposób spektaklu w 9-miesięcznej ciąży skończyłem 2 dni przed terminem i o 94 USD ponad budżet. Pamiętam, że kiedy skończyłam, rozejrzałam się po pokoju dziecinnym i powiedziałam dziecku, że w końcu jestem gotowa, może teraz przyjść. Maximus Rhys Claburn przybył następnego ranka.

Ciąża uczyniła mnie bardziej ostrożną i bardziej szaloną. Kiedyś wstrzymywałem oddech, kiedy mijałem palacza na ulicy lub spaliny z ciężarówki. Ekstremalne, wiem, ale nie chciałam, żeby dziecko było wystawione na coś nieczystego. Zdałem sobie sprawę, że nie mogę go chronić na zawsze, ale ta zielona szkółka była moim wysiłkiem, aby zapewnić mu bezpieczny i zdrowy start.

Ponieważ Zachary Smith i Maria Ivarsson – the Color Crew wieszający tapetę i malujący pokój dziecięcy – są fotografami/filmowcami, zapytałem, czy udokumentują tę transformację. Doszedłem do wniosku, że kiedy Max jest w swojej buntowniczej fazie, mogę wskazać na jego pokój dziecinny i powiedzieć: „Zobacz, jak poświęciłem się dla ciebie!”

Liczyłem na kilka zdjęć, ale Maria zrobiła 3000 zdjęć w ciągu 2 dni. Ustawiła statyw w szafie i rejestrowała obraz pokoju co 5 sekund. Zachary zmontował zdjęcia w 88-sekundowy film poklatkowy (który uważam za tak zabawny, że kusi mnie, aby biegać w kółko w pokoju dziecinnym). Kompozytor Jay Lifton zapewnił muzykę w wykonaniu Catherine Ho. Moja cała rodzina jest wyróżniona – przede wszystkim mój tata, wraz z kotem Menelausem i psem Maggie. Mam nadzieję, że spodobają Ci się wyniki…

Nie było możliwe zbadanie każdego przedmiotu, który trafił do pokoju dziecięcego Maxa i musiałem iść na kompromisy. Ponadto produkty ekologiczne i przyjazne dla środowiska są drogie (i dlatego są doskonałymi prezentami dla dzieci, jeśli jesteś na rynku!). Ale tak jak inni rodzice daliśmy z siebie wszystko. Nie przewidziałem, ile będzie miało przedszkole, nie tylko odbiciem Maxa i mnie, ale także naszych przyjaciół i rodziny. Są dzwonki od jego kuzynów z Izraela i tabliczka z nazwiskiem jego kuzynów z Afryki. Jest ręcznie robiony na drutach koc od cioci Phyllis z Nowego Jorku, pikowana mata do zabawy od kuzynki Robyn z Północnej Karoliny oraz wykres wzrostu i wypchanego pingwina od najlepszej przyjaciółki Theresy z Massachusetts. Babcia Claburn dała szybowiec, dziadek Provenz zbudował łóżeczko, a ciocia Ruth podała komodę. Wszędzie, gdzie rozglądam się po pokoju dziecinnym, widzę ciepłe powitanie, jakie miałam nadzieję udzielić Maxowi na długo przed naszym spotkaniem.

Dziękuję za umożliwienie mi rozmowy dla dorosłych na temat dziecka. Teraz muszę wrócić do świata rządzonego przez obsesyjnego na punkcie dyktatora, noszącego piżamę na śliniaku i footie.