P: Wprowadziliśmy się do nowego domu i niedawno znaleźliśmy wiele dziur w spoinach muru z cegły, które wyglądają na spowodowane przez wiertło. Znaleźliśmy kilka różnych rodzajów zaprawy, ale nadal nie jestem pewien, która opcja jest najlepsza do naprawy tych dziur. Czym dokładnie jest zaprawa i czy jest jakaś różnica między różnymi typami? Czy możemy użyć dowolnego typu do naprawy ściany z cegły?
ZA: Naprawa ceglanej elewacji domu może obejmować od łatania kilku dziur po usuwanie i wymianę całych pasków kruszącej się zaprawy. W takich sytuacjach zaprawa jest kluczowym składnikiem niezbędnym do wykonania naprawy. Mówiąc najprościej, zaprawa jest powszechnym spoiwem stosowanym między materiałami murowanymi, takimi jak cegła lub bloczki betonowe.
Zaprawa składa się z mieszanki cementu, drobnego piasku, wody i wapna, choć w zależności od rodzaju może również zawierać lateks, dodatki polimerowe i pochodne celulozy. Mieszanka zmienia skład, umożliwiając zastosowanie zaprawy do określonych celów lub z określonymi materiałami.
Istnieją cztery popularne typy zapraw, w tym Typ S, N, M i O. Rozróżnia się je w oparciu o wytrzymałość na ściskanie, elastyczność i właściwości wiążące. Typowe naprawy nieruchomości mieszkalnej wymagają zaprawy typu S lub typu N, chociaż typ O jest wystarczający dla ścian nienośnych, takich jak ściana działowa wewnątrz budynku.
Zaprawa to mieszanka cementu z drobnym piaskiem, wodą i wapnem.
Cement powstaje przez zmieszanie ze sobą wapienia, gliny, muszli i piasku krzemionkowego, zgniecenie mieszaniny i podgrzanie jej do około 2700 stopni Fahrenheita. Ten sproszkowany produkt jest następnie mieszany z wodą w celu uzyskania twardego, trwałego cementu. Jednak gdy cement łączy się z drobnym piaskiem, wodą i wapnem, tworzy lepką zaprawę, która działa jak spoiwo lub klej.
Mieszając drobny piasek z cementem, tak naprawdę nic się nie dzieje, ponieważ piasek oddzieliłby się od mieszanki cementowej. Wapno rozwiązuje ten problem, wiążąc piasek z cementem, dzięki czemu nowa kompozycja zwiększa elastyczność i wytrzymałość betonu na ściskanie, pozwalając mieszaninie nabrać nowej formy. Dodatek wody aktywuje następnie zmieszane składniki, tworząc gęstą i elastyczną zaprawę, którą można nakładać przez kilka godzin, zanim stwardnieje.
Zaprawa to spoiwo stosowane między cegłami, bloczkami betonowymi i innymi materiałami murarskimi.
Po dodaniu wody do cementu tworzy plastyczną kombinację, która wysycha w ciągu kilku godzin i całkowicie utwardza się do mocnego, sztywnego kawałka cementu w ciągu około 24 do 72 godzin, w zależności od produktu. Jednak sztywność cementu sprawia, że jest to kiepska opcja do pochłaniania ruchu budynku, który powinien być w stanie zginać się i przesuwać pod wpływem silnych wiatrów, opadów i zmieniających się temperatur.
Zaprawa wprowadza do mieszanki drobny piasek i wapno, co zwiększa elastyczność, przyczepność i wytrzymałość na ściskanie, dzięki czemu zaprawa działa jako spoiwo między cegłami. To elastyczne wiązanie pomaga materiałom budowlanym absorbować naturalny ruch budynku bez pękania lub pękania. Może być stosowany między cegłami, bloczkami betonowymi, kamieniem i innymi materiałami murarskimi lub może być mieszany z dodatkiem lateksu lub polimeru do układania płytek.
Do układania płytek stosuje się zaprawę cienkowarstwową.
Podczas wymiany podłogi w łazience, naprawy ściany kabiny prysznicowej lub montażu backsplashu w kuchni, do montażu płytek powszechnie stosuje się specjalny rodzaj zaprawy. Zaprawa cienkowarstwowa składa się z cementu, drobnego piasku i wody, ale zawiera również pochodną celulozy, która działa jako środek zatrzymujący wodę, zwiększający elastyczność i przyczepność.
Ta formuła ściśle wiąże się z tyłem i bokami płytek, zapobiegając przesuwaniu się, szczelinom i uszkodzeniom spowodowanym przez wodę. Niektóre cienkowarstwowe zaprawy zawierają dodatek lateksu lub polimeru, który zwiększa siłę wiązania mieszanki. Ze względu na wysoką jakość kleju, zaprawa cienkowiążąca może być określana jako klej cienkowiążący, dlatego należy zapoznać się z informacjami o produkcie, aby upewnić się, że wybierasz odpowiednią zaprawę do swojego projektu.
Zaprawa sproszkowana a zaprawa wstępnie zmieszana.
Przeglądaj sklepy online lub udaj się do lokalnego sklepu dla majsterkowiczów, aby znaleźć różne produkty zaprawowe, w tym zaprawę sproszkowaną i wstępnie zmieszaną.
Zaprawa w proszku to dobra opcja dla profesjonalnych murarzy, którzy wolą mieszać zaprawę z cementem przy użyciu niestandardowej równowagi, która może zapewnić idealne wyniki dla każdego projektu. Jednak bez doświadczenia zaprawa w proszku może być trudna w użyciu. Jeśli mieszanina nie jest odpowiednio zbilansowana, zaprawa może być zbyt wodnista, aby przylgnąć do cegły lub może pękać i kruszyć się po utwardzeniu.
Wstępnie zmieszana zaprawa jest najlepszym wyborem dla majsterkowiczów, którzy chcą dokonać kilku napraw na zewnątrz domu. Te produkty zawierają wszystkie suche składniki wstępnie zmieszane w jednym worku, dzięki czemu wystarczy dodać wodę, aby uzyskać idealną równowagę do łatania dziur lub wymiany starej uszkodzonej zaprawy.
Istnieje kilka rodzajów zapraw, w tym S, N, M i O.
Zaprawa występuje w czterech powszechnych typach, w tym Typ S, Typ N, Typ M i Typ O. Cztery typy różnią się składem zaprawy, który wpływa na wytrzymałość na ściskanie, elastyczność i właściwości wiążące.
- Zaprawa typu S jest najczęściej używany w projektach mieszkaniowych. Jest to drugi najsilniejszy z czterech typów o wytrzymałości około 1800 funtów na cal kwadratowy (psi). Ze względu na wysoką wytrzymałość wiązania, może wytrzymać nacisk gruntu i obciążenia sejsmiczne, co czyni go dobrym rozwiązaniem dla ścian i fundamentów znajdujących się poniżej poziomu gruntu. Składa się z dwóch części cementu, jednej części wapna hydratyzowanego i dziewięciu części drobnego piasku.
- Zaprawa typu N jest również regularnie używany do zastosowań mieszkaniowych, chociaż zaleca się jej stosowanie tylko powyżej klasy, ponieważ ta zaprawa ma niższą wytrzymałość, wynoszącą zaledwie 750 psi. Jest wykonana z jednej części cementu, jednej części wapna i sześciu części drobnego piasku, co zapewnia jej wysoki poziom elastyczności, który może wytrzymać trudne warunki pogodowe i ekstremalne zmiany temperatury.
- Zaprawa typu M zwykle nie jest konieczne do napraw mieszkaniowych. Ten rodzaj zaprawy ma wytrzymałość 2500 psi i jest powszechnie stosowany w zastosowaniach, w których występują ekstremalne naciski lub obciążenia boczne, takie jak ściany oporowe. Zaprawa składa się z trzech części cementu, jednej części wapna hydratyzowanego i 12 części drobnego piasku.
- Zaprawa typu O powinna być stosowana tylko w projektach nienośnych, takich jak ściana działowa, ozdobna ściana kominka lub podłoga na patio, ponieważ ta zaprawa ma niską wytrzymałość, wynoszącą zaledwie 350 psi. Jeśli zostanie nałożony zbyt duży ciężar, zaprawa może pękać, kruszyć się i zapadać, pozostawiając cegły bez podparcia. Składa się z jednej części cementu, dwóch części wapna hydratyzowanego i dziewięciu części drobnego piasku.