Chociaż słowo „toiles” przywołuje na myśl wizje tkaniny usianej romantycznymi scenami dziewic, cherubinów, pagód oraz bohaterów wojskowych lub legendarnych, rzeczywiste tłumaczenie to po prostu „sukna”. Toiles du Jouy pierwotnie odnosił się do lnianych lub bawełnianych płócien wytwarzanych we francuskim mieście Jouy-en-Josas od lat 60. XVIII wieku. Znajdująca się w pobliżu Wersalu fabryka Oberkampf produkowała toalety dla rodziny królewskiej. Uznane za Manufacture Royale Ludwika XVI i Legię Honorową Napoleona, toiles Oberkampf były niezwykle popularne.
W Dekoracja domów (1897), XIX-wieczna smakosza i współautorka Edith Wharton odnotowuje XVIII-wieczne francuskie przejście od ciężkich, zbierających kurz jedwabnych brokatów do zmywalnych, prostszych toalet. Opisuje wzór: „Wchłaniając ducha chińskich wzorów, francuski projektant łączył mandarynki i pagody z włoskimi grotami… i francuskimi pejzażami”. Kontynuuje: „Małe sceny były albo połączone jakąś dekoracyjną arabeską, albo tak zaprojektowane, że ich zarys tworzył powtarzający się wzór”. Toile były często drukowane w jednym kolorze na neutralnym podłożu, ale nie tylko.
Podczas gdy wczesne toile przedstawiały w pełni ubranych, swawolnych chłopów, monumentalną architekturę i wydarzenia historyczne, to symboliczne medium opowiadania historii wciąż ewoluuje, odzwierciedlając pasje, trendy i przekonania społeczeństwa, które zdobi – od bohaterek w bikini i miejskich punktów orientacyjnych po przedmioty codziennego użytku. . Jak „Harlem Toile De Jouy”, stworzony przez projektantkę Shielę Bridges, który opowiada bogatą, ale satyryczną historię o życiu Afroamerykanów za pośrednictwem często zniekształconych mediów.
Aby poznać jeszcze bardziej nowoczesne interpretacje, odwiedź nasz pokaz slajdów Toiles Go Contemporary.