Nie będę tutaj opowiadał szczegółowo, jak powiesić płytę ścienną lub połączyć taśmy; istnieje wiele publikacji książkowych, które oferują doskonałe porady i wskazówki. Ale jest kilka podstaw, które zawsze trzeba powtarzać. Przez lata nauczyłem się również kilku sztuczek od profesjonalistów.
Przygotowanie powierzchni. Płyta ścienna musi być mocno przytwierdzona, przybita lub przykręcona do kołków, legarów i innych drewnianych elementów konstrukcyjnych. W szczególności krawędzie muszą być podparte.
Upewnij się, że wszystkie główki gwoździ lub śrub znajdują się poniżej powierzchni płyty ściennej. Duże dziury lub otwory należy załatać przed rozpoczęciem. Nie można oczekiwać, że masa szpachlowa wypełni więcej niż szwy i wgłębienia w paznokciach.
Taśmę należy nakleić na każdy z szwów, zarówno na płaskich ścianach, jak iw narożnikach. Wolę samoprzylepną taśmę z siatki z włókna szklanego, chociaż niektórzy profesjonaliści nadal twierdzą, że taśma papierowa jest lepsza.
Najpierw wąskie noże. W wykańczaniu połączeń płyt ściennych liczy się kolejność. Zacznij od wąskiego noża, powiedzmy o szerokości czterech cali i nałóż pierwszą warstwę. Wyśrodkuj ostrze na złączu i pokryj klejony szew masą szpachlową.
Zadanie pierwszej warstwy nie jest kosmetyczne, ale strukturalne: wypełniasz ubytki, a nie wygładzasz powierzchnię. Nie martw się o to, aby była idealnie gładka, ale upewnij się, że nie ma wysokich miejsc, które dumnie prezentują się na powierzchni płyty ściennej.
Drugą warstwę masy szpachlowej nakłada się cieńszym, szerszym paskiem za pomocą szerokiego noża o średnicy około sześciu cali. Podejście jest takie samo, należy wyśrodkować ostrze na szwie, ale tym razem należy zadbać o to, aby powierzchnia była jak najbardziej gładka. Ułatwi to następne przejście (i późniejsze szlifowanie).
Trzecia warstwa to ta, która naprawdę się liczy. Ten jest nakładany szerokim nożem do taśm (około dziesięciu cali) i powinien być dość cienki. Jeśli dwie pierwsze warstwy zostały nałożone ostrożnie i równomiernie, trzecia warstwa powinna wystarczyć, chociaż w niektórych przypadkach zaprawka czwartą warstwą może zaoszczędzić dużo czasu na szlifowanie.
Szlifowanie ściany Gładkie. Niektórzy profesjonaliści są tak biegli w posługiwaniu się nożami do taśm, że mogą gładko zacierać stawy: kilka prostych ruchów i ściana jest gotowa. Jednak większość ludzi ma wybrzuszenia, koraliki i ślady po kielni, które należy zeszlifować.
Kup papier ścierny do płyt kartonowo-gipsowych do wykonania pracy. Przypomina sito z siatki drucianej o otwartym splocie, który nie zapycha się tak łatwo jak zwykły papier ścierny. Możesz również kupić specjalnie wykonane urządzenia, do których mocowany jest papier ścierny. Szlifierki te mają płaskie dno i uchwyty przypominające kielnię, dzięki czemu mogą być używane jak bloki szlifierskie. Dostępne są również uchwyty do miotły i obrotowe nasadki do szlifowania sufitów i powierzchni ścian poza łatwym dostępem.
Zachowaj szczególną ostrożność podczas szlifowania wtopionej krawędzi mieszanki, na której odsłonięta jest powierzchnia papieru. Papier można bardzo łatwo przetrzeć i rozerwać, więc szlifuj go do minimum.
Upewnij się, że nosisz maskę podczas szlifowania płyt kartonowo-gipsowych. Powstający pył nie jest toksyczny, ale rozsądne jest unikanie wdychania pylistych pozostałości.
Mokry papier ścierny i szlifierki z mokrą gąbką są dostępne do prac w suchej zabudowie. Szlifowanie na mokro ogranicza ilość drobnego pyłu, który dostaje się do powietrza.
Inne opcje. Na rynku istnieje również szereg nowych narzędzi do nakładania masy szpachlowej. Jedna, zwana bazooką, zawiera zbiornik związku, który jest podawany bezpośrednio przez narzędzie na klejone stawy. Narzędzia do nakładania taśmy (tzw. banjos) oszczędzają czas, zwłaszcza w rękach profesjonalistów. Dla jednego pomieszczenia takie maszyny prawdopodobnie nie są rozsądną inwestycją. Z drugiej strony, jeśli planujesz oklejanie całego domu, zastanów się nad zakupem bardziej wyrafinowanego sprzętu.