Ośmioboki nie są najpopularniejszym stylem wiktoriańskim, chociaż po publikacji Dom dla wszystkich w 1848 r. w ciągu następnych dziesięciu lat zbudowano ich kilka tysięcy. Te wyjątkowe domy są miłym zaskoczeniem, gdy zostaną zauważone na starszym krajobrazie ulicy. Swoim wyglądem i filozofią autora książki odróżniają je od innych domów epoki.
Tym razem żaden europejski styl nie stanowi inspiracji dla tych domów. Autor Dom dla wszystkich, Orson Squire Fowler uważał, że krąg jest najdoskonalszą formą budowlaną w naturze. Zwrócił uwagę, że krąg zamyka największą ilość przestrzeni wewnętrznej przy najmniejszej ścianie zewnętrznej. Ta pozorna wydajność stanowiła jednak również problem, ponieważ dzisiejsze materiały budowlane były raczej proste niż zakrzywione. Ale Fowler przemyślał problem i wymyślił płaski kształt, który pozostał zasadniczo okrągły, ale który można było zbudować z materiałów prostoliniowych. Narodził się Dom Oktagonu, z ośmioma płaskimi bokami.
Wiktorianie mieli wielką wiarę w postęp i wiarę w Manifest Destiny Ameryki. Fowler twierdził, że jego okrągła forma budynku była najbardziej zdrowa i wydajna, że poprawiała przepływ powietrza i naturalne oświetlenie. Jego myślenie odpowiadało ówczesnemu optymizmowi, a wiele społeczności, które prosperowały w połowie ubiegłego wieku, ma co najmniej jeden ośmiokątny dom, który świadczy o przekonującej argumentacji Fowlera.
Kształt domu sprawia, że jest on niepowtarzalny, z ośmioma równymi bokami. Zazwyczaj mają dwa piętra, wiele przykładów ma również kopuły na szczycie i jeden lub więcej ganków. Fowler był bardziej zainteresowany teorią niż odwoływaniem się do historii architektury, więc nie dyktował szczegółów stylistycznych. W rezultacie te znalezione na domach ośmiokątnych są bardzo zróżnicowane. Niektóre ośmiokąty są ozdobione klasycznymi pilastrami i deskami fryzowymi z Greckiego Domu Odrodzenia, inne z nawiasami zwykle spotykanymi w domach włoskich. Jeszcze inne mają detale bardziej charakterystyczne dla gotyckiego Domu Odrodzenia.
UWAGI REMODELERA. Dom ośmiokątny miał krótką modę, a „Fowler’s Folly” (jak nazywano jego własny dom) wypadł z łask na początku wojny secesyjnej. Jednak w latach 70. pojawiła się druga, krótkotrwała, ośmiokątna moda: jeśli mieszkasz w ośmioboku, otwarte wnętrza z niewielką liczbą ścianek działowych i nowoczesnymi metodami budowy (obudowa dwu-na-czterokątna, ściany z płyt gipsowo-kartonowych i inne współczesne materiały) natychmiast odróżnić dwudziestowieczny ośmiokąt od tych z epoki Fowlera.
W Domach Oktagonalnych niektóre pomieszczenia będą miały kształty trójkątne, z narożnikami pod kątem ostrym lub ukośnym. Może to utrudnić rozmieszczenie mebli, chociaż większość układów ma tendencję do dzielenia planu piętra na prostokątne główne przestrzenie, pozostawiając dziwnie ukształtowane pomieszczenia drugorzędne, takie jak spiżarnie i szafy wbudowane w ostre kąty.
Wstawienie dodatku do Domu Oktagonu jest zwykle trudne. Od samego początku Fowler wyobrażał sobie swój projekt jako regularny kształt z ośmioma równymi bokami. Dodanie skrzydłowego skrzydła, które wystawałoby z jednej lub więcej z tych stron, jest sprzeczne z tą koncepcją. Jednym z rozwiązań ograniczenia przestrzeni, które zostało przyjęte w odrodzeniu lat siedemdziesiątych, było połączenie dwóch ośmiokątów, ale w większości przypadków nie jest to ani praktyczne, ani wizualnie satysfakcjonujące rozwiązanie. Niskie skrzydło z tyłu domu może być jednak skuteczną odpowiedzią, szczególnie jeśli ma takie same szczegóły jak główny dom.