Ci fantazyjnie pomalowani towarzysze zapowiadają sezon świąteczny w wielkim stylu.
Pokaz slajdów: Dziadek do orzechów na paradzie
Zanim określenie „dziadek do orzechów” przywoływało obrazy wirujących baletnic, odnosiło się do praktycznego narzędzia, którego zastosowanie sięga czasów rzymskich.
W tamtych czasach – i przez większą część swojej historii – dziadki do orzechów były wykonane z różnych metali. Figuralne drewniane wzory, które stały się synonimem okresu świątecznego, powstały w XV wieku w zalesionych regionach południowych Niemiec, obszarze znanym z tradycji snycerskich (pomyśl o zegarach z kukułką i bogato zdobionych meblach).
Możemy podziękować pisarzowi E.T.A. Hoffmannowi za wprowadzenie na międzynarodową scenę skromnego dziadka do orzechów – tradycyjnego niemieckiego rzemiosła drzewnego. Inspiracją była nowela Hoffmanna „Dziadek do orzechów i król myszy” z 1816 roku Dziadek do orzechów balet, który stał się cenionym wydarzeniem bożonarodzeniowym na całym świecie po debiucie w 1892 roku w Petersburgu w Rosji.
Pierwsze amerykańskie produkcje baletu zostały wystawione w San Francisco w 1944 roku i Nowym Jorku w 1954 roku, wzbudzając nowe zainteresowanie i szaleństwo kolekcjonowania.
Dziś figurki o surowych twarzach stały się synonimem Bożego Narodzenia, a właściciele domów często włączają je do świątecznych wystaw.
Najbardziej pożądane projekty na rynku pochodzą z tych samych niemieckich warsztatów, które od pokoleń produkują dziadki do orzechów, w tym rodziny Steinbach i Christiana Ulbrichta, które mogą kosztować 300 dolarów lub więcej.
Repliki wykonane w Azji są znacznie tańsze, od 25 do 50 dolarów za sztukę, co daje entuzjastom każdego budżetu możliwość zebrania żywej grupy dziadków do orzechów wzdłuż parapetu, półki lub kominka.
Aby dowiedzieć się więcej o dekorowaniu świątecznym, rozważ:
58 wybitnych ozdób do majsterkowania
Światła świąteczne stają się neutralne: 9 opcji
Pierzaste drzewka: wczorajszy świąteczny wystrój, dziś