Domy wczesnego odrodzenia kolonialnego
Odrodzenie kolonialne było inspirowane patriotyzmem, nostalgią za przedindustrialną przeszłością i uznaniem tradycyjnego rzemiosła.
Począwszy od lat 80. XIX wieku, modnym architektom zlecono projektowanie domów w stylu kolonialnym. Typowy XVIII-wieczny gruziński dom to jedno lub dwupiętrowe pudełko. Jest głęboki na dwa pokoje i posiada symetryczne okna. Klasyczne detale obejmują frontonowe drzwi i gzymsy ząbkowane. Było to jednak zbyt proste dla mieszkańców epoki wiktoriańskiej, którzy preferowali asymetryczne plany pięter i mnóstwo detali z epoki – zdobienia z Chippendale, toczone tralki i palladiańskie okna. Pierwsze domy Odrodzenia Kolonialnego były bardziej bogate i fantazyjne niż prawdziwe.
Późniejsze domy odrodzenia kolonialnego
Natomiast domy Odrodzenia Kolonialnego, które zostały zbudowane w latach 1915-1935, opierały się na dokładnych badaniach architektury kolonialnej. Dzięki publikacji fotografii, rysunków i planów pięter architekci pogłębili zrozumienie gruzińskiego kolonialnego.
Te zasadnicze adaptacje budowane były najpierw z drewna, a później z cegły. Często miały one malownicze anachronizmy, takie jak wykusze i boczne doświetla drzwi. Kolejna innowacja dotyczy okien dwuskrzydłowych. W wersji Colonial każde skrzydło ma wieloszybową, ale w wersji Colonial Revival często tylko górne skrzydło ma wieloszybowy, a dolne jedno szybowe. Porównaj też wejścia. Złamany fronton, który jest wspólną cechą stylu odrodzenia kolonialnego, był rzadkością w XVIII wieku.
Zalety i wady nowszych technologii
Ponieważ domy z okresu Odrodzenia Kolonialnego były budowane z materiałów wytwarzanych maszynowo, brakuje im urokliwych nieregularności starych budynków kolonialnych. Jednocześnie oferują nowoczesne udogodnienia, takie jak centralne ogrzewanie i elektryczność.